برکت و رحمت خدا
در جا و مکان و زمانی که انتظارش رو نداریم
به ما داده می شود
پس هیچ موقع ایمانتان را از دست ندهید و نا امید نشوید
چون خدای مهربون و بزرگوار هیچ موقع دیر نمیکنه
به هر چه بیاندیشی وهر چیزی که از خدا بخوای
بر آورده میشود.
پس بیایید به چیزهای خوب فکر کنیم
و چیزهای خوب از خدا بخواهیم.
ما لایق بهترین هاییم
در روزگاران نه چندان دور که هنوز پدر مادرها برای بچه هاشون مشق و دیکته نمی نوشتن برادر کوچک ما که در کلاس اول ابتدایی مشغول تلمذ علم و دانش در سنگر مدرسه بود ماجرایی را رقم می زند که سالهاست به عنوان خاطره ای شیرین بازخوانی شده و باعث خنده عده کثیری شده... ماجرا از این قرار بود که روزی ایشان در کلاس درس دست چپ روی سر و دست راست بر قلم و گوش به صدای معلم در حال نوشتن دیکته ای بودند که معلم دلسوز می خواند و ایشان می نوشتند.. همه چیز مرتب بود و حافظه این بچه هفت ساله همچنان مشغول یادآوری حروف و کلمات تا اینکه معلم می خواند "شد"... ایشان (برادر بنده) نیز ناگهان با شنیدن این کلمه و تفکیک حروف آن دچار شک و دودلی میشود که این کلمه را "شد" بنویسم یا "شود"... جدال بر سر این ماجرا در مغز کوچک این کودک شروع میشود و در دنیای منطق خود هر بار یکی را پیروز می کند و دیگری را مغلوب.. و این جنگ همچنان ادامه می یابد در حالیکه معلم در حال خواندن ادامه دیکته بود... و بدین ترتیب در حالیکه هنوز برادر متفکر ما به نتیجه ای مبنی بر درست یا غلط بودن یکی از این گزینه ها نرسیده بود دیکته به پایان میرسد غافل از اینکه دو خط بعد از این کلمه جایی در برگه برادر نداشت... چرا که ایشان در هنگام قرائت دو خط بعدی توسط معلم مشغول فکر و خیال بوده اند..
و سالهاست که من هم به این ماجرا می خندم و هم به این فکر میکنم که این کار گرچه از یک کودک هفت ساله سر زد اما دلیلی برای نفی اون پیدا نمی کنم...
و حالا دقیقا خودم همین کار رو انجام میدم... چند وقتیه که بین یه دوراهی مانده ام وتمام فکر و ذهنمو مشغول خودش کرده... یعنی سطرهای بعدی رو هم مدتیه جا گذاشتم...
نمی دونم چیکار کنم... سطرها دارن پشت سر هم نوشته میشن و من هنوز تصمیمم رو نگرفتم... امیدارم ارزش از دست رفتن چند سطر رو داشته باشه... اصلا کی گفته باید حتما دیکته رو تموم کرد و بیست شد ؟...
به ترانه خوانی قلبت گوش می سپاری ... چه زیبا عشق الهی را زمزمه می کند ...
· سختی های زندگی را با آرامش تدبیر و شجاعت پشت سر می گذاری! زیرا می دانی خدا درسی بیش از ظرفیتت به تو نمی دهد.
· بر روی صفحه ی ذهنت فقط و فقط لحظه های خوش را نقش میزنی!!
· هر روز صبح به محض بیدار شدن پیش از هر چیز به خدا سلام می کنی.و به خاطر روز سر شار از معجزه ای که پیش رو داری تشکر می کنی...!
· در بد ترین شرایط زندگی هم زمزمه می کنی: آرامش!
· هر گاه کسی از تو می خواهد که پندی به او بدهی می گویی: همیشه به خدا توکل کن!
· در زندگی ات فقط روزهایی را به حساب می آوری که حد اقل یک کار خوب انجام می دهی این کار خوب می تواند یک لبخند گرم باشد...!
· می دانی که بهترین راه برای شاد زیستن شاد کردن دیگران است...!
· هر اتفاقی که در زندگی ات می افتد سعی می کنی از آن درسی بیاموزی. چون میدانی که خدا بی دلیل آن اتفاق را در زندگی ات قرار نداده است !!!
· هیچ وقت نگران فردا نیستی . چون ایمان داری که فردا خیلی خیلی بهتر از امروز است...
می دانی که تنها راه رسیدن به آرامش در این آشفته بازار دنیا این است که به خدا اعتماد کنی .
آموختن آسان نیست !
خستگی هر آن در کمین است .
آزرده میشوی ، احساس شکست میکنی .
شک می کنی که رها کنی و بگذری ...
می خواهی بر کناره روی و وانمود کنی که اتفاقی نیافتاده .
اما نه !
تو بازنده نیستی
که یک مبارزی !
پیش از آنکه برنده باشیم باید بازنده باشیم .
باید گاه بگرییم تا بتوانیم روزی بخندیم .
باید آزرده باشیم تا روزی توانمند باشیم .
اگر پیوسه بکوشی و ایمان داشته باشی ،
در پایان ، پیروزی از آن تو خواهد بود !
اِلهی کَیفَ اَنقَلِبُ مِن عِندِکَ بِالخَیبَةِ مَحروُما وقَد کانَ حُسنُ ظَنّی بِجوُدِکَ اَن تَقلِبَنی بِالنَّجاةِ مَرحُوما.
خدایا چگونه ازدرگاه تو دست خالی ومحروم برگردم؟! با آنکه حسن ظن بجود وکرم وبخشش تو دارم که مرا پیروزمندانه وبا مهربانی برگردانی .
اِلهی لَم اُسَلِّط عَلی حُسنِ ظَنّی قُنُوطَ الاَیاسِ وَ لاانقَطَعَ رَجا‍ئی مِن جَمیلِ کَرَمِک.
خدایا برحسن ظنم به تو یاس وناامیدی را مسلط مساز ودست امیدم را از دامن کرم نیکویت جدامگردان
