سکوت
دلتنگی های آدمی را ؛
باد ترانه ای می خواند
آرزوهایش را آسمان پرستاره نادیده می گیرد
وهر دانه ی برفی به اشکی نریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
وز حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
وشگفتی های بر زبان نیامده!
دراین سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من!
کلمات کلیدی : مارگو ت بیکل
نظر
