لطف الهی بکند کار خویش مژده رحمت برساند سروش
بسم الله الرحمن الرحیم
فلما ان جاء البشیر القئه على وجهه فارتد بصیرا قال الم اقل لکم انى اعلم من اللّه ما لا تعلمون (96)
قالوا یا ابانا استغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین (97)
قال سوف استغفر لکم ربى انه هو الغفور الرحیم (98)
فلما دخلوا على یوسف اوى الیه ابویه و قال ادخلوا مصر ان شاء اللّه امنین (99)
به نام خداوند بخشنده مهربان
و چون نویدرسان بیامد و پیراهن را بصورت وى افکند، در دم بینا گشت و گفت: مگر به شما نگفتم من از خدا چیرهایى سراغ دارم که شما نمى دانید؟ (96).
گفتند: اى پدر! براى گناهان ما آمرزش بخواه، که ما خطا کار بوده ایم (97).
گفت: براى شما از پروردگارم آمرزش خواهم خواست، که او آمرزگار و رحیم است (98).
و چون نزد یوسف رفتند پدر و مادرش را پیش خود جاى داد و گفت: داخل مصر شوید، که اگر خدا بخواهد در امان خواهید بود(99). سوره مبارکه یوسف آیات 96 الی 99 صفحه 247
عاقبت لطف الهی بکند کارخویش ..
فـرزنـدان یـعـقـوب در حـالى که از خوشحالى در پوست نمى گنجیدند، پیراهن یوسف را با خود بـرداشـتـه ، هـمـراه قافله از مصر حرکت کردند ((هنگامى که کاروان (ازسرزمین مصر) جدا شد، پـدرشان (یعقوب) گفت : من بوى یوسف را احساس مى کنم ، اگر مرا به نادانى و کم عقلى نسبت نـدهید)) اما گمان نمى کنم شما این سخنان را باور کنید (ولما فصلت العیر قال ابوهم انى لا جد ریح یوسف لولا ان تفندون).
(آیـه) اطرافیان یعقوب که قاعدتا نوه ها و همسران فرزندان او و مانند آنان بودند با کمال تعجب و گـسـتـاخـى رو به سوى او کردند و با قاطعیت ((گفتند: به خداسوگند تو در همان گمراهى قدیمت هستى)) ! (قالوا تاللّه انک لفى ضلا لک القدیم).
مصر کج، شام و کنعان کجا ؟ آیا این دلیل بر آن نیست که تو همواره در عالم خیالات غوطه ورى ، و پندارهایت را واقعیت مى پندارى ، این چه حرف عجیبى است !.
امـا ایـن گـمـراهى تازگى ندارد، قبلا هم به فرزندانت گفتى بروید به مصر و ازیوسفم جستجو کنید!.
و از ایـنـجـا روشـن مـى شـود که منظور از ضلالت ، گمراهى در عقیده نبوده ، بلکه گمراهى در تشخیص مسائل مربوط به یوسف بوده است.
(آیه) بعد از چندین شبانه روز که معلوم نیست بر یعقوب چه اندازه گذشت ، یک روز صدا بلند شد بـیـایید که کاروان کنعان از مصر آمده است ، فرزندان یعقوب برخلاف گذشته شاد و خندان وارد شهر شدند، و با سرعت به سراغ خانه پدر رفتند و قبل از همه ((بشیر)) ـهمان بشارت دهنده وصال و حـامـل پـیـراهـن یوسف ـنزد یعقوب پیر آمد و پیراهن را بر صورت او افکند، یعقوب که چشمان بى فروغش توانایى دیدن پیراهن را نداشت ، همین اندازه احساس کرد که بوى آشنایى از آن به مشام جانش مى رسد.
هـیـجـان عجیبى سر تا پاى پیرمرد را فراگرفته است ، ناگهان احساس کرد،چشمش روشن شد، هـمـه جـا را مـى بـیـند و دنیا با زیبائیهایش بار دیگر در برابر چشم او قرار گرفته اند چنانکه قرآن مـى گوید: ((هنگامى که بشارت دهنده آمد آن (پیراهن)را برصورت او افکند ناگهان بینا شد)) ! (فلما ان جا البشیر القیه على وجهه فارتدبصیرا).
برادران و اطرافیان ، اشک شوق و شادى ریختند، و یعقوب با لحن قاطعى به آنها((گفت : آیا نگفتم مـن از خـدا چـیـزهـایـى سراغ دارم که شما نمى دانید)) ؟! (قال الم اقل لکم انى اعلم من اللّه ما لا تعلمون).
(آیـه) ایـن معجزه شگفت انگیز برادران را سخت در فکر فرو برد، لحظه اى به گذشته تاریک خود انـدیـشـیـدنـد، و چه خوب است که انسان هنگامى که به اشتباه خود پى برد فورا به فکر اصلاح و جبران بیفتد، همان گونه که فرزندان یعقوب دست به دامن پدر زدند و ((گفتند پدرجان از خدا بخواه که گناهان و خطاهاى ما را ببخشد))(قالوا یا ابانا استغفر لنا ذنوبنا).
((چرا که ما گناهکار و خطاکار بودیم)) (انا کنا خاطئین).
(آیه) پیرمرد بزرگوار که روحى همچون اقیانوس وسیع و پرظرفیت داشت بى آنکه آنها را ملامت و سـرزنـش کـنـد ((بـه آنـهـا وعـده داد و ((گفت : من به زودى براى شما از پروردگار مغفرت مى طلبم)) (قال سوف استغفر لکم ربى).
در روایات وارد شده که هدفش این بوده است که انجام این تقاضا را به سحرگاهان شب جمعه که وقت مناسبترى براى اجابت دعا و پذیرش توبه است ، به تاخیر اندازد.
و امـیـدوارم او توبه شما را بپذیرد و از گناهانتان صرف نظر کند ((چرا که او غفورو رحیم است)) (انه هو الغفور الرحیم).
از این دو آیه استفاده مى شود که توسل و تقاضاى استغفار از دیگرى نه تنهامنافات با توحید ندارد، بلکه راهى است براى رسیدن به لطف پروردگار، و گرنه چگونه ممکن بود یعقوب پیامبر، تقاضاى فرزندان را دائر به استغفار براى آنان بپذیرد، و به توسل آنها پاسخ مثبت دهد.
پایان شب سیه.
درس بزرگى که آیات فوق به ما مى دهد این است که مشکلات و حوادث هرقدر سخت و دردناک باشد و اسباب و علل ظاهرى هر قدر، محدود و نارسا گردد وپیروزى و گشایش و فرج هر اندازه بـه تاخیر افتد، هیچ کدام از اینها نمى توانند مانع ازامید به لطف پروردگار شوند، همان خداوندى کـه چـشم نابینا را با پیراهنى روشن مى سازد و بوى پیراهنى را از فاصله دور به نقاط دیگر منتقل مـى کـنـد، و عـزیـزگـمـشده اى را پس از سالیان دراز باز مى گرداند، دلهاى مجروح از فراق را مرهم مى نهد، و دردهاى جانکاه را شفا مى بخشد.
آرى ! در ایـن تـاریـخ و سرگذشت این درس بزرگ توحید و خداشناسى نهفته شده است که هیچ چیز در برابر اراده خدا مشکل و پیچیده نیست.
