چقدر این روزها همه چیز عوض شده!
همه چیز...
آدما،
نگاه ها،
دوستی ها،
راستی ها،
و ...
دوباره دلم تنگ شده ، عجیب نیست!؟
برای همه چی ...
برای تمام خط خطی های کودکیم،
برای مهربانیهایی که رنگی از ترحم و ریا نداشت...
دلم برای همه کسانی که روزی دوستم داشتند و شاید امروز نباشند تنگ شده
دلم میخواهد تا بازهم خونه ای میان جنگل کنار رود در دل کاغذ سفید بسازم و درکنار اجاق کوچکش با پیشبند رنگیم .....
بگذریم!!!
آنقدر گاهی دلتنگ می شم که دلم برای خودم هم میسوزه...
اما چه سود؟
کودکیم لابلای دفترچه نقاشیم به خاطره ها پیوست!
ای کاش قدر جونیمو بدونم!
اللهم اهدنا صراط المستقیم
