گاهی سکوت گفتن تمام حرفاست
بیان تمام حقایق ،
گاهی با سکوت یک دنیا معنا می توان به واژه ها بخشید
اما سکوت راه خوبی برای فرار نیست.
یاد گرفتیم بشکنیم تا نگذاریم بشکنندمون.
یاد گرفتیم زمین بخوریم تا زمینمون نزنند.
یه یا علی هم یاد گرفتیم تا برای بلند شدن نیازمند هیچ دستی نباشیم.
آخر راه هم یاد گرفتیم با یه خنده از کوه بیایم بالا تا بفهمیم اوج چیه.
هرجا هم دیدیم مشکلی هست مرد و مردونه تو روش وایسادیم تا نگذاریم خودمون قاتل خودمون باشیم.
اما هیچ وقت هیچ بهانه ای رو برای رفتن و فرار کردن قبول نکردیم.
چون اومدنمون با پای خودمون نبود رفتنمون هم به اون سپردیم.
همیشه از اونایی که وسط راه میبرند بدم میاد چون فکر میکنند که زنده اند در حالی که ...
دوستم میگفت نشسته ایم و نشستن تمام حرکت ماست
نمی فهمیدم چی میگه ولی حالا می خوام برم بهش بگم تو از خیلی ها جلوتری بعضی ها ...
اللهم اهدنا صراط المستقیم
