باز باران
با ترانه
با گوهر هاي فراوان
مي خورد بر بام خانه
بس گوارا بود باران
وه! چه زيبا بود باران
مي شنيدم اندر اين گوهرفشاني
رازهاي جاوداني ،پند هاي آسماني
" بشنو از من
پيش چشم مرد فردا
زندگاني - خواه تيره ، خواه روشن -
هست زيبا ، هست زيبا ، هست زيبا ! "