سلامي از جنس سکوتي که کاش هيچ گاه به صدايي تبديل نمي شد که باعث سکوتي دگر شود.
پر پروازم من...
اين قطعه چقدر بوي زندگي ميداد و چقدر بوي بودن...
سکوت ..
مي گو يم اسمش را بگذاريد مرگ ..
برايم اصلا جاي عجب ندارد.
چون ديده ام زنده ترين و سرحال ترين و با نشاط ترين افراد را که در اوان زندگيشان امروز را به فردا نرسانده اند.
اما آنان که آرمان هاشان فراتر از اين زمين است خوب مي دانند که در راه آرمان صبر بايد و از دنيا کندن ببايد. بهتر است با ديد زيباتري به دنيا بيانديشيد تا شايد دره اميد باز هم صدايي را تجربه نمايد

زندگي دفتر ي از خاطره هاست
يکنفردردل شب يکنفردردل خاک
يکنفر همدم خوشبختيهاست
يکنفر همسفر سختيهاست
چشم تا باز ميکنيم عمرمان ميگذرد
همه همسفر يک راهيم ...!